De band is vernoemd naar een berucht huis in de Den Texstraat te Amsterdam. Een plaats voor liederlijkheid en toekomstvisioenen, waar men langskwam om zijn leven te vergooien of gewoon een biertje te drinken. Menig hipster wilde er wel dood gevonden worden. De Den Tex sliep zelden; de afterparty van de een was het ontbijt van de ander.
Tijdens deze lange nachten is de band geboren. Wilde plannen werden gesmeed, de hemel bestormd en de lauwe halve liters waren altijd binnen handbereik. Zo speelden vijf onbeschaamde romantici hun vuige Rock ’n Roll voor een oncontroleerbaar bewegend publiek tussen de uitgedrukte peuken in afhaalbakjes nasi.
Toen ze op straat werden gezet wegens burengerucht konden ze niet anders dan hun toevlucht zoeken op het podium. Of het nou op een sinaasappelkistje, het dak van een auto of in de grote zaal van Paradiso is; de heren Den Tex zijn vastbesloten te blijven doen waar ze goed in zijn: feesten tot in de vroege uren en spelen dat de vonken er vanaf vliegen.
De muziek van Den Tex laat zich omschrijven als Rhythm & Blues met een flinke dosis Surf en wordt door connaisseurs in één adem genoemd met namen als de Velvet Underground, The Doors, Bo Diddley en Dr. John. Daarnaast luisteren de mannen graag naar Cowboys met diepe stemmen en hoofse types die harmonie zingen.

ROLF de Band is een beestachtige skaband uit Amsterdam, die sinds 2003 aan de weg timmert met dansbare nummers en een spetterende live-show. Een strakke ritmesectie, een frisse blazerssectie en een flamboyant-charmante frontman. 2005 zag de "Doe Het Zelf EP", 2007 "Pure Liefde", en januari 2012 "Omdat Je Moeder Je Graag Gelukkig Ziet". Verwacht deze lente een nieuwe EP!

Fata ʻel Moustacheʼ Morgana maakt een explosieve mix van disco, punk, electro, rock en funk met een belangrijke rol voor een goedkoop orgeltje, merk ʻOrla.ʼ Op het podium brengt de band een inmiddels berucht energieke liveshow en steevast dampende zalen. Na twee EPʼs is een album – 12 september op Dying Giraffe Recordings - de volgende stap: 13 nummers vormen een opzwepend, schizofreen geheel; met de ballen van punk, en de moves van disco.
Fata ʻel Moustacheʼ Morgana werd in 2004 zonder vooropgezet plan, idee of richting opgericht en speelt sindsdien in ongewijzigde bezetting samen. Met de releases van hun twee goed ontvangen EPʼs (2008 en 2010) werden de activiteiten flink opgeschroefd: inmiddels maken ze vaak meerdere keren per maand uiteenlopende podia onveilig.

In thuisbasis Amsterdam heeft de band een stevige live-reputatie en trouwe fanbase. The C noemde hun show ʻsuprisingly refreshing.ʼ LiveXS omschreef hun tweede EP als ʻeen boeiend schijfje waar experimenteerdrift en toegankelijkheid moeiteloos samen gaanʼ en NL20 noemde hun driemaandelijkse avond Soiree Poiree ʻhoopvol voor een opleving van de ingedutte Amsterdamse nacht.ʼ

Fata ʻel Moustacheʼ Morgana heeft lak aan genres, concepten, verwachtingen en moeilijkdoenerij. Ze spelen niet in De Wereld Draait Door (behalve als ze gevraagd worden). Virtuositeit is iets van de jaren zeventig, schoenenstaarderij is voor hipsters in strakke broeken en gedoe met vintage synths voor nerds op zolderkamers.

Fata ʻel Moustacheʼ Morgana brengt rock ʼn roll terug naar waar zij moet zijn: in donkere, zweterige zalen, uitzinnig dansend tot de druppels van het plafond ploffen. Materiele schade en lichamelijk letsel worden daarbij niet uitgesloten, maar Fata ʻel Moustacheʼ Morgana doet niet moeilijk; ze zouden niet weten hoe dat moest.